บ้านยางน้อย ตำบลก่อเอ้ อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี ประชาชนส่วนใหญ่มีอาชีพทำนา ประมาณร้อยละ ๙๕ ค้าขาย ร้อยละ ๒ รับจ้าง ร้อยละ ๓ เป็นหมู่บ้านในเขตบริการ ประชาชน หนุ่มสาววัยทำงาน ไปประกอบอาชีพทำงานที่กรุงเทพมหานคร พื้นที่ทำนาเป็นที่ราบริมถนนแจ้งสนิท และลำคลองบ่อ พื้นที่อุดมสมบูรณ์พอสมควร แต่พื้นที่น้อย ปลูกข้าวพอเลี้ยงครอบครัว หลังจากทำนาเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ ชาวนาจะทำการปลูกผัก และทำงานในศูนย์ศิลปาชีพอุบลราชธานีเป็นอาชีพรอง พื้นที่ทางด้านทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่สาธารณะปลูกป่า ปัจจุบันมอบให้องค์การบริหารส่วนตำบลก่อเอ้ สนามกีฬาตำบล ศูนย์ศิลปาชีพอุบลราชธานีและมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี สวนสิริกิติ์ ๗๒ พรรษา เป็นแหล่งเรียนรู้ในชุมชน พัฒนาทำประโยชน์ ประชาชนอีกส่วนหนึ่งจะฝึกทำงานฝีมือที่ศูนย์ศิลปาชีพอุบลราชธานี เช่น ทอผ้าไหม ประดิษฐ์ดอกไม้จากรังไหม ดอกไม้จากผ้าใยบัว จากกระดาษ การทำผ้าบาติก ปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ในฟาร์มตัวอย่างในพระองค์ ประชาชนทุกคนนับถือศาสนาพุทธ ยึดมั่นในขนบธรรมเนียมประเพณีของหมู่บ้านอย่างเคร่งครัด
สภาพของหมู่บ้านมีเครื่องอำนวยความสะดวกและเทคโนโลยีสมัยใหม่ เข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวันของชาวบ้านเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ ได้แก่ โทรศัพท์มือถือ การใช้รถไถนาแทนแรงงานสัตว์ ทุกครอบครัวมีไฟฟ้าใช้ ทำให้เกิดมีสิ่งอำนวยความสะดวก ให้ความบันเทิง ความรู้และข่าวสาร เช่น วิทยุ โทรทัศน์ พัดลม ตู้เย็น เตารีด ฯลฯ ในหมู่บ้านมีหอกระจายข่าว ๒ แห่ง ประปา ๒ แห่ง บ่อบาดาลที่ใช้ประจำหมู่บ้าน มีน้ำดื่มน้ำใช้เพียงพอ วัดประจำหมู่บ้าน ๑ วัด เป็นที่ตั้งโรงเรียนปริยัติธรรมและเป็นสนามสอบด้วย ในเขตหมู่บ้าน มีสถานีอนามัยเฉลิมพระเกียรติ ๑ แห่ง มีโรงสีข้าวจำนวน ๔ โรง มีแหล่งน้ำสำคัญคือ ลำคลองบ่อ อ่างเก็บลำคลองบ่อ และหนองสิม ซึ่งมีน้ำตลอดปี บ้านยางน้อยแบ่งการปกครองออกเป็น ๒ หมู่บ้าน หมู่ที่ ๑ มีครัวเรือน ๑๕๐ หลังคา มีประชากร จำนวน ๖๙๐ คน หมู่ที่ ๒ มีครัวเรือน ๘๐ หลังคา มีประชากร จำนวน ๔๗๐ คน บ้านยางน้อยเป็นที่ตั้งขององค์การบริหารส่วนตำบลก่อเอ้ มีลักษณะพื้นที่ราบลุ่มอุดมสมบูรณ์ ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ ประเพณี/ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นที่เป็นที่รู้จักทั่วไป คือ การแห้เทียนพรรษา ประเพณีลอยกระทง การทำบุญประจำปี บุญมหาชาติ การอุปสมบท เป็นต้น
